Verrassende lessen in tijden van corona: “Zullen we een aapje adopteren?”
Na een carrière in het basisonderwijs en als onderwijsontwerper stapte Levi Austin over naar het voortgezet onderwijs, als docente Engels. Ze was twee weken onderweg toen de coronacrisis uitbrak.
“Ik kende de leerlingen nog maar amper. Ze hadden een toetsweek gehad en daarna had ik ze zelf een week. Ik begon er net lekker in te komen.”
In maart sloten de scholen hun deuren. Plotseling moest Austin online les geven aan haar thuiszittende leerlingen. Het gaat heel aardig, vindt ze en wat haar opvalt is hoe snel collega’s zich aanpassen aan deze vreemde situatie. “Docenten maken nu zelf instructiefilmpjes. Ze zijn creatief en ze verzinnen heel leuke dingen.” Austins werkdag ziet er nu natuurlijk anders uit. “In de klas kun je snel iets uitleggen als iemand het niet begrijpt. Nu krijg ik allemaal mailtjes met ‘Ik snap er helemaal niks van…’” vertelt Austin lachend. Vanochtend begon het met een virtueel rondje huiswerk controleren. “Vervolgens had ik een Google Meet, zodat leerlingen vragen over het huiswerk konden stellen. Daarna ga ik alle mails bij langs, om de opdrachten na te kijken. Een paar keer per dag ga ik online; dan komen de leerlingen langs voor de virtuele les.” De interactie met haar leerlingen mist Austin natuurlijk wel. “Dat je ze even een vraag stelt of nog snel iets laat zien,” vertelt ze. “Het is zo onpersoonlijk, met die mails. Dat je weinig contact hebt met je leerlingen is lastig.”
Zullen we een aapje adopteren?
Voor Austin is digitaal lesgeven geen onbekende wereld. Ook voor de coronacrisis deed ze al veel online. Ze was betrokken bij internationale projecten, ELO informatievaardigheden, websites, en films. Op school werkt Levi met Stepping Stones. In klas 3 waren ze inmiddels bezig met Get Involved, een thema over hoe jij je steentje bij kunt dragen aan een betere wereld. Ze wilde iets passends organiseren voor haar leerlingen nu die thuis zitten. Ze zag op televisie een programma over de Wildlife Friends Foundation Thailand. In dit Thaise opvangcentrum, opgericht en geleid door Nederlander Edwin Wiek, worden olifanten, tijgers en apen beschermd, nadat ze zijn gered uit de handen van stropers en handelaren. Austin dacht: ”Dat is het! Een project aansluitend bij de methode dus, mooi toch?!”
“Ik dacht: ‘Ik bel ‘m gewoon op’,” vertelt Austin en zo kwam het lesproject tot stand. Austin stuurt filmpjes over het werk van de organisatie naar haar leerlingen en ze laat ze de website van het Wildlife Center bestuderen. In een online videogesprek mogen de leerlingen Wiek vervolgens interviewen. Uiteraard in het Engels. “Dat vinden ze best spannend, maar ze worden er ook enthousiast van.” Op de website van WFFT ontdekte haar klas al snel dat je een dier kunt ‘adopteren’.” ‘Ooh’, klonk het uit alle laptops, ‘zullen we met de klas een aapje adopteren?’
Straks weer terug naar het oude?
Lesprojecten als het WFFT-project passen erg goed in de veranderde leswereld. Austin hoopt ze ook na de coronacrisis te zien, omdat ze iets extra’s bieden. Dit soort projecten helpen docenten om ook die extra stap te zetten. “Het ontwikkelen van talent, het combineren van cultuur en maatschappij en daar een samenhang van maken.” Dus straks weer terug naar het oude ziet Austin niet zo maar gebeuren. “Ik denk dat veel van het nieuwe wel blijft bestaan,” vertelt ze. “Tenslotte zijn leerlingen nu gewend aan online lesmethodes.” Het zal volgens haar gaan om het combineren van nieuwe lesmethodes en het ‘oude’ onderwijs. “Een deel zal blijven hangen en een deel krijgt opnieuw vorm. Dat weet ik eigenlijk wel zeker.”
Wil je meer weten over Stepping Stones 7e editie? Je vindt het hier.